Αλκυόνη Παπαδάκη "Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή" - Θυμάσαι 1 χειμωνιάτικο πρωινό, που ήρθα & σε ξύπνησα χωρίς να με περιμένεις; Σε πήρα από το χέρι & περπατήσαμε στους δρόμους, μέσα στο κρύο & στη βροχή. Δεν κάναμε τίποτα σπουδαίο. Δεν λύσαμε κανένα πρόβλημα του κόσμου. Κρατιόμαστε χέρι-χέρι, λέγαμε ό,τι μας ερχόταν στο κεφάλι & γελούσαμε. Δε σου είπα πόσο είχα ανάγκη εκείνη την ημέρα να σε δω. Πως δεν άντεχα να κουβαλήσω ως το βράδυ την ψυχή μου. Δε σου είπα πόσο μου είχες λείψει
