Αλωνισμός με αδοκάνι. 1949. Όταν μου ζητήθηκε να γράψω δύο λόγια για τον Τάκη Τλούπα, το πρώτο πράγμα που συνειδητοποίησα ήταν πως είχε περάσει ένας κάποιος σημαντικός χρόνος απ' τη στιγμή που ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τη δουλειά του και αργότερα με τον Ίδιο. Το δεύτερο πράγμα που μοιραία σκέφτηκα, και αυτό με οδήγησε χωρίς να το θέλω σε μια μικρή αμηχανία, ήταν το γεγονός πως έπρεπε να γράψω αυτές τις λέξεις με την ιδιότητα κάποιου που νομιμοποιείται να φωτίσει κάποια πλευρά του…
